Þegar hnígur húm að þorra,

oft ég hygg til feðra vorra,

:,:og þá fyrst og fremst til Snorra,

sem framdi Háttatal:,:



Áður sat hann skýr at Skúla

og þar skálda lét sinn túla

:,:bæði um hann og Hákon fúla,

sem hirti frelsi vort:,:



Fögur knáttu fullker geiga,

sem að gaman væri að eiga,

:,:full að safa sætra veiga,

er sveif á alla drótt.:,:



Snorri kallinn kunni að svalla

og að kæta rekka snjalla,

:,:þegar húmi tók að halla

í höllu Skúla jarls:,:



Og hann þoldi að þreyta bögur

og að þylja fornar sögur,

:,:já, allt fram til klukkan fjögur,

þá fór hann í sitt ból.:,:



Samt frá hilmi heim hann stundar

út til helgrar fósturgrundar.

:,:og sitt skip að búa skundar

það skáldmæringa val:,:



Þá kom boð frá herra Hákon
 
sem var harður eins og Drákon.

:,:,,Ég er hákon-" sagði Hákon,

,,ég er hákonservativ".:,:



,,Ég vil út!  Ég vil út að bragði!

Ég vil út", þá kempan sagði.

:,:,,Ég vil út", og út hann lagði

til Íslands sama dag.:,:



Af því beið hann bana síðar

fyrir buðlungs vélar stríðar.

:,:Síðan gráta hrímgar hlíðar

og holt um Borgarfjörð.:,: