Jón Hreggviðsson slapp úr þýskum kastala með því að

„Ég á tvo dúkata heima hjá mér á Rein á Akranesi“ segir Jón Hreggviðsson eitt sinn. Hann á við

„Við skulum fá okkur franskt brennivín og - súpu. Ísland er sokkið hvorteð er. Síðna feingu þeir sér franskt brennivín og súpu. Það held ég það mætti vera margsokkið mín vegna, sagði Jón Hreggviðsson.“
Sá sem þarna situr að drykkju með Jóni Hreggviðssyni er

„Hún gekk leingi dags innmeð sjónum, um holt og blautar mýrar, uns hún kom að á sem féll í tveimur snörpum kvíslum í vog og glampaði á hvítan bláan strauminn. Hún sá ekki mikla von til þess að komast yfir af eigin rammleik. Fótstöðug manneskja á besta aldri mundi kanski hafa farið úr sokkunum og vaðið, en þetta var gömul kona.“
Þessi gamla kona er á leiðinni

„... er letraður með hrafnsgalli á mórautt hundtíkarskinn holdrosamegin og borið síðan ofaní stafinn blóð úr svörtum fresskettti sem óspjölluð mey hefur skorið á háls við fullu túngli.“ Þarna er verið að lýsa:

„Allir menn á Hollandi könnuðust við ... á Íslandi þarsem helvíti brennur undir og fýstust mjög að heyra tíðindi af fjalli þessu. Þeir kölluðu manninn

„Í þraungu sundi með fornum húsum ofanlútum stóð kona í dyrum hörundsbjört og ávarpsgóð og inti bóndann tíðinda. Tóku þau tal saman og bauð hún honum að þiggja að sér greiða.“
Jón hélt helst að þessi kona mundi vera

Galdramaðurinn, sem Jón Hreggviðsson kynntist í svartholinu, hét

Í lok 1. bindis Íslandsklukkunnar

„Þá sagði presturinn: Farðu nú guði á vald í grátt brókarhald Jón Hreggviðsson frá Rein. Þér er fullrefsað á