Imbareglur eru stundum kallaðar þumalfingurreglur. Slíkar reglur er góðar til síns brúks en eru vitaskuld ekki algildar. Til þess að finna út hvaða hljóðbreytingar hafa orðið í tilteknu orði frá frumnorrænu til nútímamáls:
1) Hefur e klofnað í ja eða jö? Sé svo er þetta klofning. Ef ekki þá sjá framhald:
2) Sést i í aftasta eða næstaftasta atkvæði endurgerða orðsins? Sé svo er þetta i-hljóðvarp. Ef ekki sjá framhald:
3) Sést u í aftasta eða næstaftasta atkvæði endurgerða orðsins? Sé svo er þetta u-hljóðvarp. Ef ekki skoðaðu þá aftur lið 1 og 2.Hafa einhver hljóð dottið burt (þ.e. gjörsamlega horfið en ekki breyst í eitthvað annað)? Sé svo hefur líka orðið stórabrottfall í orðinu. Það er langalgengast að stórabrottfall hafi orðið en hitt er líka til.
*Hljóðdvalarbreytingin var breyting á hljóðdvöl = lengd:
Fyrir þessa breytingu var lengd sérhljóða fastbundin, þ.e.a.s. sérhljóð voru annað hvort löng eða stutt burtséð frá samhljóðum í kring um þau. Eftir hljóðdvalarbreytingu (núna) varð lengd sérhljóða stöðubundin, þ.e.a.s. nú fer það eftir því hve mörg samhljóð eru á eftir sérhljóðinu hvort það er langt eða stutt. (Ef eitt eða ekkert samhljóð er á eftir er sérhljóðið langt; Ef fleiri en eitt samhljóð er á eftir er sérhljóðið stutt.) **
*(Í rauninni fólst hljóðdvalarbreytingin fyrst og fremst í breytingu á lengd atkvæða en til einföldunar er einungis talað um sérhljóð hér.)
** Eins og aðrar imbareglur er þessi ófullkomin, þ.e.a.s. þetta gildir einungis um áhersluatkvæði (ekki endingar) og auk þess eru undantekningar frá reglunni ef um sérstakar hljóðasamstöfur er að ræða (t.d. t+r, s+j)
Harpa Hreinsdóttir
Gert í byrjun september 2001
Uppfært í mars 2011