|
Bergþórshvolur brann
Snemma í gęrmorgun uršu ķbśar Bergžórshvols ķ Landeyjum varir viš mikinn eld sem hafši lęst sig ķ žaki ķ ķbśšarhśsi bęjarins og var slökkvilišiš žegar komiš į vettvang. Žegar ķbśarnir ętluša aš drķfa sig śt drįpu slökkvilišsmennirnir žį karla sem žaš reyndu en konurnar ekki og var ętlun žeirra aš koma ķ veg fyrir śtbreišslu drepsóttar sem hafši aš sögn yfirmanns slökkvilišsins į svęšinu, Flosa litla meš eldspżturnar, geisaš į Sušurlandi. Ašeins einn karlmašur komst lķfs af, Kįri Sölmundarson og kvešst hann ekki sįttur viš framgang mįla og telur jafnvel aš kveikt hafi veriš ķ hśsinu og einnig fannst honum žaš skrķtiš hve 100 manna slökkviliš hafi veriš snöggt į stašinn og žaš virtist ekki hafa nokkurn įhuga į aš kasta vatni į hśsiš. Reyndar ętlušu nokkrir svķviršilegir slökkvilišsmenn aš reyna aš mķga į hśsiš en žeir hinir sömu hafi samstundis veriš drepnir fyrir dónaskap.
Aš sögn Flosa er hann töluvert svekktur meš aš hafa ekki nįš aš drepa Kįra žar sem hann sé meš drepsóttina. Flosi lżsir eftir Kįra sem er sex og hįlft fet į hęš, sterkbyggšur; meš svišiš eša hugsanlega logandi hįr og skegg; og sennilega svolķtiš fśll į svipinn. Sķšast sįst til Kįra viš Skķtalęk, viš hįržvott eša svalandi sér į bergvatni.
Eftir atburðinn kvað Óli frá Tóftum:
|
Hundrað komu hestar og menn,
sín hefna vildu skilda.
Veikt kyn fór, en karlar vor“enn.
Valsfall var allra skylda.
Kári óš reyk en undan sveið.
Fimm inni frægir brunnu.
Reiður Flosi meš liši reið
rakleiðis heim til Gunnu.
|
Pálmi Sigurðsson 4.E
Brennan
Ég tel Brennunjįlssögu bera heiti eins fręgasta sjįlfsmoršs fornaldar. Njįll var talinn forvitri og žótti žaš margsannaš. Kannski hefur hann misst žann hęfileika rétt fyrir daušdaga sinn, en ef hann gerši žaš ekki žį var dauši hans hreint og klįrt sjįlfsmorš žar sem Skarphéšinn og ašrir synir hans vildu berjast en Njįll vildi aš žeir gengju inn. Ég er ekki ķ nokkrum vafa um žaš sem ég telaš Njįll hafi vitaš einnig aš žeir bręšurnir hefšu rśstaš Flosa og hans liši ef žeir hefšu barist.
|
