Hvað fannst þeim?
Hugleiðing mín er um indjána, og hvað
þeim fannst um hvítu mennina, þegar þeir stigu
fyrst á land þeirra.
Af
sögunum að dæma virðist sem að
indjánunum
hafi bara þótt það forvitnilegt að fá
þessa ljósu framandi menn inn í landið sitt, með
nýja siði og menningu og með marga framandi hluti.
Þeir vildu frekar vingast við þá heldur en berjast,
allavega vildu þeir hvítu mönnunum ekkert illt.
Þvert á móti. Þeir vildu hafa vöruskipti
við þá, þannig að báðir aðilar
nutu góðs af. [Fyrirsætan á myndinni heitir
Lilja og er 10 ára. Petrína
tók myndina.]
En auðvitað voru þeir hræddir við
þessa volduga menn, með öll þessi vopn sem indjánarnir
höfðu aldrei áður séð og kunnu ekki að
meðhöndla. Enda þurfti ekki mikið til þess
að reita indjánana til reiði.
Það voru frekar hvítu mennirnir sem voru
vondir og litu eitthvað stórt á sig eins og kemur fram
í Grænlendingasögu
þegar Þorvaldur og menn hans ráðast á níu
sofandi indjána og ætla að drepa þá; þeir
ná að drepa átta en einn indjáni komst undan.
Þetta sýnir hvað hvítu mennirnir gátu verið
grimmir.
Það kemur fram í báðum sögunum
að hvítu mennirnir byrji alltaf bardaga. Indjánarnir
byrjuðu aldrei nema ef þeir höfðu orðið fyrir
einhverju áreiti frá hvítu mönnunum fyrst.
Þeir vildu einfaldlega bara vingast við þá.
Og búa þarna í sátt og samlyndi.
[Lilja, 10 ára. Petrína
tók myndina.]
