Ég er a.m.k. með svörtu hundana – blásaklaus og hafandi lifað heilsusamlegu lífi í margar vikur! (Hreyfing telst ekki með í heilsusamlegu lífi mínu.) Vaknaði kl. 5 í morgun og gat alls ekki sofnað aftur. Svo ég fór þá á neðri reykleyfðu hæðina mína (sem lítur út eins og loftárásarrústir, þ.e.a.s. gapandi gígar um öll gólf og steypuhlunkar í bunkum), tiplaði milli gíganna og gat búið til oggulítið pláss í litlu stofunni, hvar ég fór svo yfir annan ritgerðabunkann af tveimur. (Sá bunki angar náttúrlega af náttúruafurðinni Winston – ef krakkarnir kvarta get ég svo sem vel spreiað ilmvatninu mínu með vondu lyktinni yfir …) Þegar klukkan nálgaðist átta var ég orðin sjóveik og viss um að íslenskri tungu yrði hvussumer ekkert bjargað og efaðist um að ég gæti talað heila kennslustund. Svo ég meldaði mig veika.
Ég hef næstum ekkert getað sofnað í dag og reyndi það á eigin heila að hafi maður svarta hunda þarf að setja upp dæmi á moggaspássíu skuli margfalda stigafjölda með 4!
Ég hef lítinn áhuga á að liggja í svörtu hundunum lengur, það er nefnilega ekki þægilegt, minnir helst á heiftarlega timburmenn. Svo ég geri mitt besta til að mæta á morgun!
Kona með svarta hunda segir annars afskaplega fátt títt.