Já, þetta er leim umfjöllunarefni, ég veit það. Og vona að forkar íslenskrar tungu (hér í ekki í merkingunni gafflar heldur andstæðrar merkingar við reiðareksmenn) gefist umsvifalaust upp á að lesa þessa færslu – um leið og þeir reka viðkvæmar glyrnurnar í slettuna “leim”.
En meðan skipaðar eru nefndir um nefndir og skrifaðar skýrslur um skýrslur … jafnvel nefndir til úttektar á skýrslu um skýrslu um skýrslu … þá má afsaka blogg um blogg.
Mér finnst bloggheimurinn verða æ leiðinlegri. Þar er t.d. ekki þverfótað fyrir fólki sem bloggar oft á dag um veimiltítulegar skoðanir sínar á einhverjum fréttum sem birtust í einhverjum netmiðli. Þetta er veimiltítulegt því yfirleitt er enginn rökstuðningur eða umfjöllun önnur en einfaldur halelújasöngur eða einfalt skítkast eftir því hvernig “bloggara” hugnaðist fréttin. Á bloggrúntum forðast ég svoleiðis blogg eins og heitan eldinn enda er ég afar hrifin af Facebook til einmitt þessa en finnst blogg eiga að vera bitastæðara.
Fastir bloggarar netmiðla blogga oft bara um eitt áhugamál, on and on. Vinsælasta áhugamálið er náttúrlega pólitík. Vandinn er sá að yfirleitt leiðist mér pólitík. Svoleiðis að ég skruna líka nett framhjá þeim bloggum. Annað vinsælt áhugamál eru trúmál – einsleitu bloggin eru annað hvort áróður fyrir þjóðkirkjunni eða áróður gegn þjóðkirkjunni; Hvort tveggja frekar leiðinleg umræða til langframa og gætir mikilla endurtekninga í málflutningnum.
Ég sakna margra fínna bloggara (hafði meira að segja gaman af því að rífast við suma þeirra) eins og Pipruðu kennslukonunnar og Gurríar, sem eru nánast eða alveg hættar að blogga, geðsjúklinga og alka sem hafa læst bloggunum sínum, bloggara sem ég var alltaf ósammála og margra annarra.
Sem betur fer eru þó enn einhverjir sem blogga um fjölbreytt efni, skrifa skemmtilega og tengja við sitt daglega líf á stundum. Ég ætla einmitt að bæta tveimur svoleiðis í listann yfir blogg sem ég les. Og nota tækifærið til að fagna því að Gísli málbein er aftur farinn að blogga!
Eigið blogg? Ja, ég þverbrýt allar reglur, blogga langlokur sem einungis fluglæst fólk nennir að lesa, held mig engan veginn við eitt umfjöllunarefni, held mig ekki einu sinni við sama stíl o.s.fr. Hef hugsað mér að halda uppiteknum hætti meðan ég hef einhverja lesendur. Mætti jafnvel spyrja sig hvort bloggynja þurfi endilega lesendur úr því henni finnst svona gaman að þessu sjálfri 😉
Þetta er óvenju stutt færsla enda kannski ekki mikið meira sem hægt er að blogga um blogg. Þess vegna er myndin líka óvenju stór, til að fylla upp í plássið.
Facebook át bloggið mitt eiginlega – án þess að ég vildi. Dauðsé eftir því en kem mér einhvern veginn ekki almennilega í gang aftur.
Alltaf (tja, nánast alltaf) hressandi að lesa þitt blogg, það er allavega ansi hreint langt frá því að vera leim.
Ég kannast við þetta … feisbúkk er húkkandi og maður er kannski búinn að segja allt sem maður vildi sagt hafa, í nokkrum statusum yfir daginn. Bloggið er minna húkkandi og ekki eins forgengilegt, finnst mér.
Takk fyrir hrósið (hressandi) … leim-orðið var sérstakt fráfælingarorð svo ég eignist ekki kommentara sem ég kæri mig ekki um 😉
Facebook hafði bæði góðar og slæmar afleiðingar. Þær góðu voru að flest „gelgjubloggin“ fóru þangað inn en þær slæmu eru að allt of mikið af góðum bloggurum hvarf þangað líka. Svo er alveg sama hvað maður kvartar við þá, þeir virðast hafa gleymt hvernig á að blogga. Sjálf þurfti ég svo auðvitað að fara í Facebook afvötnun til að læra að blogga aftur. Ég geri svo sem ekki þær kröfur á hvoki mig eða aðra að þeir skrifi heilu rannsóknarskýrslurnar í bloggin en það er þó alltaf gaman að lesa góðar og ítarlegar úttektir á aðskiljanlegustu málum. (Þetta fer nú að nálgast að vera gestablogg!)
Mikið er ég svo fegin að teljast ekki með veimiltítublogginu. 😉
Það er einmitt forgengileikinn sem pirrar mig við fb – mér finnst gaman að lesa bloggið mitt aftur í tímann og rifja upp hvað við vorum að bardúsa, það hefur líka oft komið sér vel til að fletta upp hvenær hitt og þetta gerðist. Svonalagað er alveg týnt á fb og hreint ekki skemmtilegt að lesa það aftur í tímann.
Áttaði mig á ástæðunni fyrir leiminu 😀
Takk fyrir tengilinn/hrósið!
Gæti skrifað langan pistil um alla þá sem hafa gefið bloggheiminum þennan leiðindapúkastimpil, en bíð með það til betri tíma.
Hlakka til að lesa framtíðarfærsluna þína, Atli. Ég hef kíkt á blogg ykkar Hafrúnar um skeið og fundist mjög gaman að lesa þau – ólík umfjöllun en bitastæð, þ.e. eitthvað annað en “Meira fíflið þessi maður”+ linkur í moggafrétt eða “Hafið þið séð þetta” + linkur í eyjufrétt o.s.fr.
Vonandi leggstu aftur í bloggið, Hildigunnur 🙂
Ég skal reyna…