Í verkfallinu á vorönn var ég meðlimur í þremur Facebook-grúppum framhaldsskólakennara í verkfalli. Munandi að menn eru nú ekkert alltaf mjög jákvæðir og skapgóðir í verkföllum, þau geta nefnilega tekið svolítið á sálina, skráði ég mig í nokkrar hannyrðagrúppur af því ég hélt að þar myndi ríkja rósemdin ein; uppbyggileg nútvitundin svífa þar yfir vötnum því hannyrðir eru svo róandi.

En … það reyndist nokkur misskilningur. Öðru hvoru rýkur moldin hressilega í logninu meðal hannyrðakvenna. Og eins og í venjulegri æsingarumræðu á óvönduðum vefmiðlum er ómögulegt að segja fyrir um hvernig stormarnir snúast og í hvern hænurnar gogga. Eftir seinustu svona uppákomu sá ég að aðalgrúppan ber nafn með rentu og sagði mig úr henni áðan, algerlega eftirsjárlaust.

Af því ég hélt sloppadag í dag var ég óvenju dugleg að skruna á Netinu og sá að fólk er að tjúllast yfir ýmsu, s.s. einhverri ráðstefnu SÞ þar sem karlar einir ætla að fjalla um jafnréttismál; einhverju læki manns sem ekki þótti við hæfi að lækaði eða má sko alveg læka; bloggi bæjarstjóra í Vestmannaeyjum og mögulegum tengslum þess við sorg ekkja og áratugs gamla bók; nýjum reglum í Júróvissjón; góðri perravakt eða illri perravakt o.s.fr.; Auk þessa venjulega níðs um stjórnmálamenn en í hópi „vinsælustu“ bloggara eru nokkrir karlar sem skrifa örblogg og kasta í þeim skít á báðar hendur, uppáhaldsorð þess alvinsælasta er siðblinda og útnefnir hann ótrúlega marga siðblinda nánast í hverri viku. (Sem mér finnst benda til þess að maðurinn sé annars vegar ótrúlega geðvondur og hafi hins vegar ekki hugmynd um hvað orðið siðblindur þýðir.) Á morgun tjúllast virkir í athugasemdum örugglega yfir einhverju allt öðru og eitthvert annað siðblint skítapakk verður afhjúpað hægri-vinstri.

Við skrun formiddagsins sá ég, eins mér er svo sem löngu orðið ljóst, að einskis er misst við að sleppa lestri athugasemda á vefmiðlum og best að halda áfram að sigta út einstaka bloggara á blogg-gáttinni, þeir eru fáir sem eru bæði sæmilega skrifandi og ekki spúandi illsku í allar áttir og verkið því fljótlegt.

Áhugaverðasta fréttin sem ég sá í dag/gær/fyrradag var þessi um að nú sé verið að sýna fram á með vísindalegum aðferðum að karlar séu þunglyndir til jafns við konur. Ef maður býr í venjulegu samfélagi (en ekki í netheimum eða fílabeinsturni) er þessi staðreynd raunar frekar augljós en gaman að nú skuli hún rannsökuð með vísindalegum aðferðum og skrifaðar greinar í ritrýnt tímarit um niðurstöðurnar. Ég á eftir að verða mér út um greinarnar (finn bara aðra þeirra í augnablikinu og dettur ekki í hug að borga 46 dollara fyrir aðgang að henni og nenni ekki að hafa upp á öðrum ódýrari möguleika akkúrat núna) og les þær áreiðanlega báðar við tækifæri. Í útdrætti þessarar sem ég fann kom fram að gamla góða kortisól-prófið til að skera úr um þunglyndi er þarna notað, í  breyttri útfærslu, og mig langar að lesa meira um það.