Tveim vikum eftir þennan hrikalega atburð gengu ánægðir og hamingjusamir foreldrar til kirkju til að skíra drenginn. Það eina sem spillti ánægjunni í brjósti þeirra var veðrið sem var grámollulegt og dapurt.
Þegar séra Flóki spurði skrækri röddu "Hvað á barnið að heita?" var svarið nánast kæft niður í ógurlegum þrumugangi og vindnæðingi, en þeir hinna ólánsömu kirkjugesta sem heyrðu svarið "Egill, Egill Skalla-Grímsson" fundu samstundis lyktina af ótta og geðshræringu, sen sú lykt fyllti óneitanlega loftið og barst að vitum beinhvítra og starandi kirkjugesta, sem gerðu sér óljóst grein fyrir því að nú væri hafið eitt mesta tímabil ógnar og skelfingar frá tímum rómverska nautnaseggsins Caligula!
Ungbarnsár Egils voru róleg og auðveld hinum ástsælu foreldrum, en þegar Egill var sex ára gamall eignaðist hann undarlegan vin úr Breiðholtinu, en það hefur lengi verið þekkt fyrir ýmiss konar "díabólíska" starfsemi og almenna úrkynjun. Þessi vinur Egils hafði viðurnefnið "Pokurinn" og þótti augnaráð hans ansi hreint undarlegt, rauðleitt og starandi.
Þegar Egill fór að draga sig að "Pokinum" breyttist hann mikið til verri vegar og virtist hinn ómennski "Pokur" hafa geysilega ill áhrif á Egils, sem þegar hafði unnið sér nokkra frægð og virðingu innan mótorhjólaklíkunnar "Hells Angels" aðeins sjö ára gamall.
Mótorhljólaklíkunni þótti ansi hreint gaman að keppa í spyrnu við aðrar klíkur og átti Eill engan sinn jafningja í þeirri íþrótt.
Einn daginn var haldin spyrnukeppni á milli "Hells Angels" og hins margrómaða þríhjólaklúbbs "Gæðafáka". Sá sem etja átti kappi við Egil hét Grímur og var hann fullvaxta og sterkur mjög.
Þegar spyrnan milli þeirra var rétt um það bil hálfnuð reyndi Egill að svindla en það fór mjög í pirrur Gríms sem snaraðist sem snöggvast af þríhljólinu og hrinti Agli harkalega af skellinöðru sinni og sagðist mundi gefa honum á baukinn ef hann kynni sig ekki. Egill gekk þá fokreiður af velli með háðsglósur þríhjólaklúbbsins á bakinu. Þegar "Pokurinn" heyrði reynslusögu Egils fylltist hann meðaumkun og samúð með Agli en dró síðan úr pússi sínu afsagaða haglabyssu nokkra, allsvakalega, og sagði hann Agli að klára nú leikinn í eitt skipti fyrir öll, sem Egill og gerði (án nokkurra frekari útskýringa).
Það tók ekki langan tíma yfir hina árvöku lögreglumenn Skapta og Skafta að ná Agli og þar með voru örlög hans ráðin, en þau voru hin hrikalegustu sem nokkurt íslenskt ungmenni hefur nokkurn tíma lent í, nefnilega beturnarvist á Bessastöðum, undir "sérstakri" umsjón Ólafs Ragnars Grímssonar.
Það er af "Pokinum" að segja að ekkert hefur til hans spurst síðan atvikið með haglabyssuna átti sér stað og er engu líkara en hann hafi horfið af yfirborði jarðar, eða kannski undir yfirborð jarðar og fræðimenn hafa löngum velt því fyrir sér hver "Pokurinn" var í raun og veru en ávallt lent í botngötu (og basta).
