Í gærkvöldi sýndi RÚV myndina Living Matrix: A film on the new science of healing. Ætla mætti af bloggum og vefmiðlum að um væri að ræða megnan heilaþvott sem við hrekklausa og einfalda fólkið værum fyrirfram berskjölduð gegn og mikil þörf á að þeir veraldarvanari og vellesnu verðu okkur gegn svona viðbjóðsmynd og lífshættulegum hugmyndum.

Sem dæmi um pössun hinna vellesnu og veraldarvönu má nefna bloggfærslu Valgarðs Guðjónssonar vantrúarfélaga, Á RÚV að sýna svona rugl?, og 111 ummæli (í þessum skrifuðum orðum) um hana; pistil ritstjórnar Vantrúar, Kjaftæði í sjónvarpinu; örfærslu Matthíasar Ásgeirssonar vantrúarfélaga, Skilaboð til RÚV, (mögulega þarf að líma Vantrúar- og Örvitaslóðirnar í nýjan glugga út af tiktúrum Matta sem banna beinan aðgang af blogginu mínu á þessar síður), bloggfærslu Jónasar Kristjánssonar, Kraftaverk í sjónvarpi, og líklega má finna fleiri bannbloggfærslur ef maður nennir að leita.   

Mér finnst ansi fyndið að lesa þessi blogg og umræðuhala við þau. Sem dæmi má taka:

• Hin vísindalega aðferð mun vinsa úr ruglið á endanum (Hansi – í umræðu á bloggi Valgarðs)
• Myndi þú sitja þegjandi hjá ef RÚV sýndi „heimildamynd“ þar sem fullt af fólki kæmi fram og fullyrti að það væri ekkert að því að gleypa blásýru? (Valgarður – í umræðu á bloggi Valgarðs)
• Aldrei hefur verið vísindalega sýnt fram á virkni kraftaverkalækninga. [- – -] Ríkissjónvarpið á ekki að leggja sitt lóð á vogarskál hjáfræða og kraftaverka handa trúgjörnum. (Blogg Jónasar Kristjánssonar)
• Myndir á borð við þessa gera ekkert nema koma inn ranghugmyndum hjá áhorfendum og ýta undir notkun á skottulækningum og afneitun á þeim aðferðum sem sýnt er að virki. (Vefur Vantrúar)
• Það eru engar óhefðbundnar lækningar; það eru einungis lækningar sem búið er að sýna fram á að virki og svo kjaftæði (Halldór L – nærsveitungi minn – á vef Vantrúar)

Í stuttu máli sagt má segja að umfjöllun um þessa mynd einkennist annars vegar af löngun til að banna kynningu á öðru en viðurkenndri vestrænni læknisfræði og hins vegar bláeygri tröllatrú á þessari sömu viðurkenndu vestrænu læknisfræði. Ég hef nú öðlast meir en áratugs reynslu af viðurkenndri vestrænni læknisfræði til bóta á mínum velskilgreinda sjúkdómi skv. amrískum og evrópskum stöðlum og sjúkdómsgreiningum byggðum á viðurkenndum vestrænum sálfræðiprófum. Læknisráðin byggjast á vísindalegum rannsóknum og eru einkum fólgin í pillum og rafmagnsstuðum. Því miður verð ég að hryggja þá vellesnu og veraldarvönu og umhyggjusömu með því að þegar betur að gáð reynist velskilgreindi sjúkdómurinn álíka skiljanlegur og hann var á dögum Hippokratesar; v.v. sálfræðiprófin mæla ekki endilega það sem þau eiga að mæla enda má svindla á þeim; niðurstöðurnar úr vísindalegu rannsóknunum eru úrval þóknanlegra niðurstaðna en endurspegla ekki raunveruleikann og í stuttu máli sagt virkar þetta vísindalega vestræna læknisráðadót afar illa! Og mér er vel ljóst að þessi staðreynd á ekki bara við um minn sjúkdóm, þunglyndi, heldur marga aðra sjúkdóma. Af hverju ætti fólk ekki að prófa eitthvað annað þegar  „lækningar sem búið er að sýna fram á að virki“ virka alls ekki og er raunar ekkert endilega búið að sýna fram á að virki þótt sæmilega vellesinn haldi það? (Styttan er af Hippokrates að kenna nemendum, í Kos á Grikklandi.)

Hvað með gildi reynslunnar þótt vísindalegar sannanir skorti? Psoriasis-sjúklingar uppgötvuðu sjálfir að vatnið í manngerðu Bláa lóninu virkaði til bóta … voru það ekki skottulækningar sem bar að steinþegja yfir og banna með öllu? Ég þekki persónulega til MS-sjúklinga og fólks með vefjagigt eða alvarlega síþreytu sem hefur hlotið bót af LDN (Low Dose Naltrexone) en það er upp og ofan hvort sérfræðilæknar fást til að skrifa upp á lyfseðla fyrir því lyfi af því engar tvíblindar rannsóknir eru til sem sýna fram á virkni lyfsins við þessum sjúkdómum.  Sem gæti kannski hangið saman við að þetta er gamalt, ódýrt lyf og ekkert lyfjafyrirtæki sér möguleika á að stórgræða á því … 

Hvað með AA, hið eina sem virðist skila sæmilegum árangri til að alkóhólistar og fíklar nái bata; Eru AA ekki svakalega óvísindaleg samtök sem einkennast af hindurvitnum? Þar tíðkast meira að segja að fara með BÆN og blanda guði inn í málin! Mér vitanlega hafa AA samtökin aldrei verið rannsökuð „með vísindalegum aðferðum“. Er þessi eina aðferð sem virkar sæmilega gegn alkóhólisma í rauninni bölvaðar skottulækningar? Og ætti þess vegna að banna samtökin og setja meðlimina beint á Antabus, sem er einmitt vísindalega gjörprófað vestrænt læknislyf?

Ég er orðin dálítið þreytt á bláeygum trúgjörnum talsmönnum vestrænnar læknisfræði sem vilja hafa vit fyrir okkur hinum, aumingjunum, og passa að við leggjumst nú ekki í eitthvað sem ekki er „vísindalega sannað“. Mér sýnist að þeir sem vilja einkum banna sjúklingum að nota annað en það sem fæst í apóteki og læknir veltalandi á íslenska tungu hefur ávísað séu einmitt svona frekar stálhraustir og þurfi sjálfir ekki á lækningu að halda. Af hverju er hinum stálhraustu svo umhugað um að veikir fari sér ekki að óvísindalegum voða?

Er mögulegt að helstu sjálfskipuðu kjaftæðisvaktendur og andstæðingar hindurvitna haldi sjálfir fram hindurvitnum?  Þeim hindurvitnum að einu lækningarnar sem virki séu af meiði vestrænnar læknisfræði?

P.S. Nei, ég horfði ekki á myndina á RÚV, var að gera annað. En ég hef álíka lítinn áhuga á að banna svona myndir og ég er áhugalaus um að banna fótbolta (sem getur haft virkilega slæmar aukaverkanir, ég hef unnið með og kennt það mörgum fótboltastrákum til að gera mér grein fyrir því) … horfi aldrei á þetta spark en get vel unnt öðrum þess. Og hef tröllatrú á að fólk sé almennt með fullu viti, þokkalega dómgreind og það þurfi ekki að passa upp á hvað það horfir á í sjónvarpi.

Hér er því lýst hvernig Sveinn Kristinsson forseti bæjarstjórnar Akraness hefur með framkomu sinni við tvo kennara, sprottinni af illskiljanlegum toga, komið því til leiðar að þessir tveir kennarar, Bjarni Þór Bjarnason og Hrönn Heiðbjört Eggertsdóttir, hafa sagt upp störfum eftir samtals 67 ára farsælan kennsluferil. Myndin sem fylgir færslunni heitir „Mynd tekin úr eftirlitsmyndavél Stjórnsýsluhúss Akraness“, er teiknuð af Bjarna Þór og birt með hans leyfi. Sé smellt á litlu myndina birtist stærri útgáfa.

 
Í upphafi skyldi endirinn skoða og svo verður gert hér

Á bæjarstjórnarfundi á þriðjudaginn sprakk blaðran: Þögnin um mál annars grunnskólans í bænum var rofin! Krækt er í fundargerð en hljóðupptaka af fundinum mistókst á óskiljanlegan hátt.¹ Því verð ég að treysta á það sem ég man af þeim umræðum sem ég hlustaði á í beinni útsendingu af bæjarstjórafundinum og símtöl við bæjarfulltrúa sem sögðu mér hvað þeir hefðu sagt.

Svo sem sést í ritaðri fundargerð rýfur Gunnar Sigurðsson, bæjarfulltrúi sjálfstæðismanna, þögnina þegar fundargerð bæjarráðs er lögð fram, og vekur máls á lið 6.8. 1107106 – Brekkubæjarskóli – aðkoma að skólastjórn og starfsmannamálum. Ég veit ekki hvað hann sagði en líklega hefur það verið eitthvað í þá veru að bréf sem stílað er á bæjarstjórn, með ósk um að bréfið verði lesið á bæjarstjórnarfundi, eigi ekki að afgreiða einfaldlega með því að leggja það fram í bæjarráði og síðan ekki söguna meir. Síðan lét hann bóka bréfið frá kennurunum tveimur og einnig sín eigin orð.
Bréfið hljóðar svo og bókun Gunnars Sigurðssonar kemur í kjölfarið:

 Akranesi 3. nóvember 2011.
‘Til bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar.
Við undirrituð fengum bréf með svokölluðum svörum við bréfi okkar frá því í sumar sem varðaði aðkomu Sveins Kristinssonar og bæjarstjórnar að skólastjórn Brekkubæjarskóla. Bréf bæjarstjórnar var snautlegt og fullt af endurtekningum og útúrsnúningum og ætlum við ekki að elta ólar við það meira, sáum að bæjarfulltrúar hafa ekki lagt á sig að kynna sér erindi okkar!!!! Við viljum hinsvegar leiðrétta þann ótrúlega misskilning að sátt hafi orðið við okkur undirrituð, Bjarna Þór og Hrönn. Sátt varð hins vegar á milli Arnbjargar Stefánsdóttur skólastjóra og Sigríðar Skúladóttur í apríl s.l. Sú sátt eða það mál, hefur ekkert með okkur að gera, alls ekkert! Við vorum kölluð til viðtals þann 3. júní, sem reyndust vera yfirheyrslur og ákærur en ekki viðtal! Ákærur m.a. eftir meintum klögum utan úr bæ, sem allir vita sem þekkja undirritaðan Bjarna Þór, að eru ekki sannar! Reynt var að ýja að því að veikindadagar undirritaðrar Hrannar væru ansi margir, sem á sér heldur enga stoð. (meðfylgjandi skjal frá bæjarskrifstofunn i um veikindi Hrannar s.l. 10 ár.) Svo það sem bítur höfuðið af skömminni, að reynt var að ýta við okkur að fara að hætta! OKKUR FINNST VIÐ SMÁNUÐ! Við höfum sagt upp stöðum okkar frá áramótum, viljum ekki vinna undir stjórn fólks sem við treystum ekki lengur! Um leið gengur út úr skólanum 67 ára reynsla, farsæl að því við best vitum.
Bjarni Þór Bjarnason, Hrönn Heiðbjört Eggertsdóttir.’

 Gunnar Sigurðsson óskaði eftir að eftirfarandi verði bókað:
Bókun á fundi Bæjarstjórnar Akraness 22.nóvember 2011
‘Ég undirritaður bæjarfulltrúi lýsi furðu minni á afgreiðslu bæjarráðs Akraness þann 10. nóvember 2011 á bréfi þeirra Hrannar Eggertsdóttur og Bjarna Þórs Bjarnasonar, dagsettu 3. nóvember 2011. Bréfið er stílað á Bæjarstjórn Akraness en einungis lagt fram í bæjarráði án afgreiðslu. Eðlileg málsmeðferð er að vísa bréfum til bæjarstjórnar, til bæjarstjórnar.
Bréf þetta olli undirrituðum miklum vonbrigðum. Á lokuðum fundi bæjarstjórnar þann 29. ágúst 2011 var farið yfir málefni skólans og kynnt greinargerð forseta bæjarstjórnar. Niðurstaða þessa lokaða fundar var að fela starfsmannastjóra Akraneskaupstaðar að fylgja málinu eftir í samræmi við umræður á fundinum. Ég leit þannig á að starfsmannastjórinn ætti að aðstoða skólastjórnendur Brekkubæjarskóla við að vinna bug á þeim starfsmannavandamálum sem þar voru uppi. Undirritaðu hefur ekkert heyrt meira um þetta mál fyrr en hann las bréf Bjarna Þórs og Hrannar. Það er ömurlegt að lesa að þessum kennurum finnst sem þau hafi verið hrakin úr starfi eftir að hafa kennt í samtals 67 ár við skólann.
Þar sem skyldleikar eru með mér og Hrönn Eggertsdóttur læt ég ógert að ræða hennar mál en sem bæjarfulltrúi á Akranesi skammast ég mín fyrir, ef satt er, að Bjarna Þór Bjarnasyni, sem er fyrrverandi Bæjarlistamaður Akraness, finnist sem hann hafi verið hrakinn úr starfi. Það eru ekki margir sem hafa gert jafn mikið fyrir samfélagið hér á Akranesi eins og hann.
Ég vil líka vekja athygli á því að á sama fundi bæjarráðs var tekið fyrir samkomulag um greiðslu bóta til fyrrverandi starfsmanns Brekkubæjarskóla vegna ráðningarmála. Þetta samkomulag er til staðfestingar á þessum bæjarstjórnarfundi.
Ég óska eftir því að starfsmannastjóri Akraness gefi Bæjarstjórn Akraness skriflega skýrslu um aðkomu sína að máli Bjarna Þórs og Hrannar.
Þá vil ég einnig að það komi fram hér að því miður held ég að starfsmannavandamálum í Brekkubæjarskóla sé ekki lokið.
Akranesi 22.nóvember 2011

Gunnar Sigurðsson
bæjarfulltrúi.’²

Næstur tók til máls bæjarfulltrúi framsóknarmanna, Guðmundur Páll Jónsson, sem jafnframt er formaður bæjarráðs. Í símtali í gærmorgun (25. nóv. 2011) sagðist hann hafa:
– Talað um stjórnsýslulega meðferð bæjarráðs á erindinu og með hvaða hætti bréfið barst til bæjarstjórnar; að ekki séu til nein fordæmi með svona bréf og rætt síðan um hvort sér hafi orðið á sem formanni bæjarráðs í meðferð þessa máls;
– Talað almennt um starfsmannamál og með hvaða hætti bréfið og mál Bjarna Þórs og Hrannar bar að og nefnt þar að ákveðnar reglur gildi í stjórnsýslunni um hvernig á að fara með slík mál;
Að nauðsynlegt sé að stjórnsýslan vinni slík mál á formlegan hátt; Að bæjarfulltrúar komi ekki inn í slík mál;
– Harmað málalok í bréfinu og vísað þar til persónulegra tilfinninga sinna í garð Bjarna Þórs og Hrannar.³

Eftir bókun Gunnars hlustaði ég á Árna Múla Jónasson bæjarstjóra Akraneskaupstaðar, í beinni útsendingu af þessum bæjarstjórnarfundi (á FM 95,0). Hann sagði að hann hefði lýst sig vanhæfan í starfsmannamálum Brekkurbæjarskóla vegna þess að kona sín gegndi þar stjórnunarstöðu og sjálfur væri hann góður kunningi eða vinur skólastjórans og gæti því ekki tjáð sig um mál Bjarna og Hrannar. Aftur á móti væri því til að svara með hitt málið í bókun Gunnars, samkomulag um greiðslu bóta til fyrrverandi starfsmanns Brekkubæjarskóla vegna ráðningarmála⁴ „að öllum gæti orðið á mistök“ [hann á þar væntanlega við skólastjóra Brekkubæjarskóla] og að það tæki því ekki að láta reyna á málið fyrir dómstólum, maður viti aldrei hvernig það færi, „við gætum jafnvel tapað málinu“.⁵

Sveinn Kristinsson samfylkingarmaður og forseti bæjarstjórnar talaði á eftir Árna Múla. Hann lýsti óánægju sinni með bókun Gunnars og fann henni það helst til foráttu að í sömu bókun væri blandað saman tveimur óskyldum málum, þ.e. bótum til fyrrum kennara [vegna brots skólastjóra Brekkubæjarskóla á kennaranum en Akraneskaupstaður ber ábyrgðina því grunnskólar heyra undir sveitarfélög] og kvörtunum tveggja kennara um hans eigin málsmeðferð. Gunnar Sigurðsson áréttaði það sem hann segir í bókuninni, ég man ekki hverju Sveinn svaraði og loks tók Ingibjörg Valdimarsdóttir, bæjarfulltrúi Samfylkingarinnar og formaður fjölskylduráðs⁶ til máls og lýsti þeirri skoðun sinni að svona bréf ætti ekki að fjalla um á bæjarstjórnarfundum.⁷

En hvernig stendur á því að Sveini Kristinssyni forseta bæjarstjórnar hélst uppi, með fulltingi bæjarstjórnar og bæjarráðs, að kalla þessa tvo myndlistarkennara úr Brekkubæjarskóla á sinn fund í júníbyrjun, ásaka annan um að tala illa um skólann útí bæ (rökstutt með nafnlausum heimildamönnum sem hefðu hringt í sig og látið vita af þessu athæfi Bjarna, ekki fylgdi sögu hvar, hvenær eða nákvæmlega hvernig illmælgin hefði verið) og hinn kennarann um að taka út veikindadaga þegar hún var veik, veikindadaga sem hún átti fullan rétt á skv. kjarasamningum? (Sjá „Erindi frá Hrönn Eggertsdóttur og Bjarna Þór Bjarnasyni“ í Skessuhorni 13. júlí 2011.) Þetta er sambærilegt við að forseti borgarstjórnar Reykjavíkur tæki t.d. tvo handavinnukennara í Austurbæjarskóla á teppið næsta sumar og húðskammaði þá fyrir að tala illa um skólann (skv. Gróu á Leiti) og að hafa fengið flensu á skólatíma! Þætti Reykvíkingum það fullkomlega eðlilegt? Þætti svonalagað yfirleitt nokkurs staðar við hæfi?

Gaf einhver Sveini Kristinssyni veiðileyfi á þessa kennara, sem hafa staðið sig vel í starfi og eru almennt vinsælt og vellátið fólk?
 
 

Til að útskýra þetta þarf að rekja forsögu:

Á haustmisseri fyrir ári síðan kom mál til kasta framkvæmdastjóra Fjölskyldustofu, Helgu Gunnarsdóttur (sem vill svo skemmtilega til að er einmitt frænka Sveins Kristinssonar, án þess að mér detti eitt augnablik í hug að það skipti máli – þetta er einungis til að skemmta ættfróðleiksfúsum lesendum). Það mál byrjaði með bréfi tveggja kennara við Brekkubæjarskóla, sem óskuðu nafnleyndar og hefur aldrei verið upplýst hverjir eru, þar sem þeir báru þær sakir á þriðja kennarann við sama skóla að leggja skólastjórann sinn í einelti. Vegna trúnaðar get ég ekki endursagt þetta mál. Helga leitaði til síns yfirmanns, bæjarstjóra Akraneskaupstaðar og þau fóru að vasast í þessu máli en laust fyrir jólin 2010 höfðu þau Helga og Árni Múli Jónasson klúðrað málinu svo kirfilega að ekki var um annað að ræða en taka það af þeim. Árni Múli lýsti sig vanhæfan í málinu (sem hann var væntanlega frá upphafi þótt það hafi ekki runnið upp fyrir honum fyrr en seint og um síðir) og svo virtist sem Helga yrði það sjálfkrafa vegna undirmannahæfis. Málið var aldrei rætt í fjölskylduráði sem skv. erindisbréfi á m.a. að gegna því hlutverki sem skólanefndir gegna í öðrum bæjarfélögum.

Merkilegt nokk var þetta klögumál tveggja kennara, sem óskuðu nafnleyndar og töldu sig hafa orðið vitni að einhverju sem sem þeir töldu einelti, talið heyra undir staðgengil bæjarstjóra, sem á þeim tíma var Sveinn Kristinsson. Heimildir eru fyrir því að hann sé kominn með þetta mál í sínar hendur í febrúar 2011. Þessa er hins vegar að engu getið í fundargerðum, hvorki bæjarráðs né bæjarstjórnar nema á óskiljanlegan hátt, þ.e. í fundargerð bæjarstjórnar frá 26. jan. 2011: „Starfsskyldur forseta bæjarstjórnar – trúnaðarmál“.⁸
 
 

„Um annað sem gerðist þar enginn veit …“

Ég spurði Guðmund Pál Jónsson bæjarfulltrúa og formann bæjarráðs um umboð Sveins Kristinssonar í þessu máli, þ.e. hver hefði falið honum að ganga í málið, að frumkvæði hvers og hversu viðtækt þetta umboð til að leysa tiltekið afmarkað mál í Brekkubæjarskóla hefði verið. Svör Guðmundar Páls voru þessi:
 „Frá aðilum berst stjórnsýslulegt erindi til stjórnsýslunnar. Bæjarstjórn fól Sveini það stjórnsýslulega erindi sem þá lá fyrir.“ Ég bað hann að útskýra fyrir mér hvað væri „stjórnsýslulegt erindi“ og Guðmundur Páll sagði: „Erindi sem hafa efnistök og berast stjórnsýslunni eru stjórnsýsluerindi.“⁹ Guðmundur Páll sagði síðan að stjórnsýsluerindi hefði borist en vissi ekki frá hverjum. Ég spurði hvort erindið hefði kannski verið nafnlaust. Nei, sagði hann, „það var undirritað af ákveðnum aðila“. Ég spurði hvaða aðili hefði undirritað stjórnsýsluerindið.  „Ég veit það ekki“ var svar Guðmundar Páls. En Guðmundur Páll bætti svo við: „Ég hef ekki ástæðu til að ætla að Sveinn hafi farið út fyrir sitt umboð þegar hann talaði við Bjarna og Hrönn.“ Þegar ég spurði hvort Sveinn gæti ekki mögulega talist vanhæfur þegar honum var falið málið í janúar 2011, í ljósi þess að hann starfaði í hlutastarfi sem kennari við Brekkubæjarskóla á haustmisseri 2010, taldi Guðmundur Páll svo ekki vera.

Eftir að Sveinn Kristinsson fékk þetta umboð frá bæjarstjórn, sem ekki mátti bóka opinberlega, að beiðni einhvers sem heimildamaður minn, Guðmundur Páll Jónsson bæjarfulltrúi og formaður bæjarráðs, veit ekki hver var (en samþykkti þó beiðnina og væntanlega aðrir bæjarstjórnarfulltrúar einnig) gerðist það m.a. að málið fékk bæði titil og númer og heitir eftir það, í fundargerðum bæjarins: „1010199 – Starfsmannamál Brekkubæjarskóla“. Það ber örsjaldan á góma í fundargerðum bæjarráðs og bæjarstjórnar en fjölskylduráð er algerlega stikk-frí í þessu máli.

Og þótt ráðinn væri starfsmanna- og gæðastjóri Akraneskaupstaðar í febrúar 2011 var „1010199 – Starfsmannamál Brekkubæjarskóla“ áfram á könnu Sveins Kristinssonar, forseta bæjarstjórnar. Eins og margir bæjarbúar vita og kemur fram í bréfi þeirra Hrannar og Bjarna hér að ofan náðist full sátt milli málsaðila snemma í apríl 2011, þ.e. hins meinta eineltisgeranda og hins meinta eineltisþolanda. Samt sem áður hélt Sveinn Kristinsson áfram að vinna í „1010199 – Starfsmannamálum Brekkubæjarskóla“ en þar sem ekki er hægt að fá upplýsingar um hve víðtækt umboð hann fékk til að garfa í starfsmannamálum þess skóla né heldur hver óskaði eftir því að hann gerði það er í raun ekkert hægt að vita nema að bæjarstjórn fól honum að gera eitthvað stjórnsýslulegt og hefur væntanlega greitt honum fyrir áframhaldandi vinnu í þessu máli (þótt það væri leyst).
 

„Þá tók hann hin óþekku angaskinn …“

Þann 3. júní lét Sveinn til skarar skríða og boðaði þau Hrönn Eggertsdóttur og Bjarna Þór Bjarnason myndlistarkennara við Brekkubæjarskóla á sinn fund. Raunar lét hann Magnús Vagn Benediktsson, aðstoðarskólastjóra í Brekkubæjarskóla, sem ber þó ekki þann titil heldur er titlaður „deildarstjóri – staðgengill skólastjóra“, sjá um sjálfa boðunina. Magnús sagðist ekki vita fundarefnið og það hvarflaði hvorki að Hrönn né Bjarna Þór að erindi forseta bæjarstjórnar við þau væri neitt tengt Brekkubæjarskóla enda hafa þau ekkert komið nálægt því máli sem vitað var að Sveinn hafði verið að garfa í. Hins vegar hafa þau bæði tekið virkan þátt í listalífi bæjarins og verið ósérhlífin í að leggja sitt af mörkum í alls konar uppákomum sem Akraneskaupstaður hefur staðið fyrir. Þau bjuggust jafnvel við að erindi Sveins væri einhver örlítill þakkarvottur fyrir sjálfboðaliðastarf. En það var nú aldeilis ekki! Um framkomu Sveins Kristinssonar við þessa tvo kennara má lesa í grein sem þau sendu mörgum aðilum og birtist auk þess í Skessuhorni, eins og ég hef áður getið. Hér fyrr í færslunni hef ég minnst á hvað þeim var gefið að sök, þ.e. að Bjarni hefði heyrst baktala Brekkubæjarskóla úti í bæ og að Hrönn hefði orðið veik á skólatíma. Í lok greinarinnar í Skessuhorni beina þau nokkrum spurningum til bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar:

 Hvaða hlutverk hefur Sveinn og hver fékk hann til að ræða við okkur?  Á fundinum sýndi Sveinn ógnandi yfirgang og dónaskap,  m.a. með margítrekuðum spurningum um sama efni, var einhver ástæða fyrir því?
Er búið að ráða Svein Kristinsson sem sérstakan tyftunarmeistara  Brekkubæjarskóla?
Við viljum fá að vita hvort bæjarstjórn Akraness telur að vinnubrögð eins og að ofan er lýst séu eðlileg?
Við könnumst ekki við þær ásakanir sem á okkur eru bornar, þær eru dylgjur einar.

Bæjaryfirvöld svöruðu engu og heldur ekki ítrekun með ósk um svar fyrr en á fundi bæjarráðs 15. september 2011 þar sem er bókað:

 8. 1107106 – Brekkubæjarskóli – aðkoma að skólastjórn og starfsmannamálum
Bréf Hrannar Eggertsdóttur og Bjarna Þórs Bjarnasonar, dags. í júní 2011 varðandi aðkomu forseta bæjarstjórnar Akraness að skólastjórn á Akranesi og ítrekunarbréf þeirra dags. 7.9.2011
Að gefnu tilefni skal tekið fram, varðandi starfsmannamál Brekkubæjarskóla – trúnaðarmál -merkt 1010199, um aðkomu Sveins Kristinssonar, forseta bæjarstjórnar, að málinu er lokið með sátt. Aðkoma hans að málinu var skv. samþykkt bæjarstjórnar Akraness frá 25. janúar 2011, 14. tl. merkt trúnaðarmál, en um málið var fjallað á lokuðum fundi að lokinni boðaðri dagskrá fundarins. Bæjarstjóri hafði lýst sig vanhæfan vegna persónulegra tengsla við aðila máls og einnig var framkvæmdastjóri Fjölskyldustofu lýstur vanhæfur í málinu sem undirmaður bæjarstjóra.
Varðandi erindi það sem hér er til umræðu samþykkir bæjarráð að fela bæjarstjóra að gera tillögu að að [svo] svari og leggja fyrir bæjarráð.

Þetta er ákaflega undarleg bókun því í henni er þess getið að bæjarstjóri hafi lýst sig vanhæfan en samt „samþykkir bæjarráð að fela bæjarstjóra að gera tillögu að að svari og leggja fyrir bæjarráð.“[!] Í sömu bókun kemur og fram að Helga Gunnarsdóttir, framkvæmdastjóri Fjölskyldustofu, hafi verið lýst vanhæf sem undirmaður bæjarstjóra. Bæjarráð virðist svo hafa áttað sig á hversu mikil fíflskaparbókun þetta er og reynir að bæta úr skák með því að fela Ingu Ósk Jónsdóttur, starfsmanna- og gæðastjóra Akraneskaupstaðar, að semja svör við spurningum Hrannar og Bjarna en yfirsést að starfsmanna- og gæðastjóri heyrir beint undir bæjarstjóra alveg eins og framkvæmdastjóri Fjölskyldustofu og ætti því nákvæmlega sama undirmannavanhæfi að gilda um hana. Á fundi bæjarráðs 29. september sl. var síðan bókað:

  3.  1107106 – Brekkubæjarskóli – aðkoma að skólastjórn og starfsmannamálum
 Bréf starfsmanna- og gæðastjóra dags. 26.9.2011 með tillögum að svörum við fyrirspurn Hrannar Eggertsdóttur og Bjarna Þórs Bjarnasonar.
 Bæjarráð leggur til við bæjarstjórn að fyrirliggjandi tillaga með óorðnum breytingum að svari verði samþykkt sem svör bæjarstjórnar við framkomnum fyrirspurnum.

Þann 11. október samþykkti bæjarstjórn þessar tillögur að svörum nema Gunnar Sigurðsson, bæjarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins, sem sat hjá í atkvæðagreiðlunni. Um þetta svarbréf bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar segja þau Hrönn og Bjarni Þór í bréfi sínu til bæjarstjórnar sem lesa má í upphafi þessarar færslu og var til umræðu á nýliðnum bæjarstjórnarfundi: „Bréf bæjarstjórnar var snautlegt og fullt af endurtekningum og útúrsnúningum …“ Ég hef sjálf lesið þetta svarbréf bæjarstjórnar, samið af Ingu Ósk starfsmanna-og gæðastjóra kaupstaðarins, og tek undir lýsingu þeirra Hrannar og Bjarna Þórs á því.

Eftir þessa árás Sveins Kristinssonar forseta bæjarstjórnar á þau Hrönn Eggertsdóttur og Bjarna Þór Bjarnason og eftir að hafa margreynt að þýfga bæjarstjórn Akraness um svör, t.d. við því hvers vegna í ósköpunum þau urðu fyrir þessu og eftir að hafa á endanum uppskorið illa stílað, klisjukennt bréf „fullt af endurtekningum og útúrsnúningum“ en enga afsökunarbeiðni – fengu þau Hrönn og Bjarni Þór nóg og sögðu upp störfum. Árangurinn af umboðinu sem bæjastjórn veitti Sveini Kristinssyni til að leysa starfsmannamál í Brekkubæjarskóla (raunar allt annað mál, með allt öðrum persónum og löngu leyst þegar hann hellti sér yfir þessa aðila sem komu hinu málinu ekki nokkurn skapaðan hlut við) er sem sagt sá að Brekkubæjarskóli hefur nú misst tvo kennara sem þekktir eru af farsælu og góðu starfi.
 

Leysti Sveinn eitthvert mál?

Hvernig var svo lausn Sveins á málinu sem honum var falið að leysa og leystist í apríl (þótt hann hefði haft afskipti af því)? Jú, hann skilaði „Stuttri greinargerð vegna starfsmannamála í Brekkubæjarskóla“ á lokuðum bæjarstjórnarfundi þann 29. ágúst 2011, það plagg hefur verið sent málsaðilum og á fundi bæjarráðs 15. september 2011 segir að „starfsmannamál Brekkubæjarskóla – trúnaðarmál -merkt 1010199“ sé lokið með sátt, raunar í sömu efnigrein og bæjarráð er að væflast með hver skuli svara Hrönn og Bjarna Þór og ákveður að fela hinum vanhæfa bæjarstjóra að semja svörin … Í þessari greinargerð Sveins eru hvorki Bjarni Þór né Hrönn nefnd á nafn. Í bókun Gunnars Sigurðssonar sem vitnað er í fremst í þessari færslu kemur svo fram að vafi leiki á að starfsmannavandamálum í Brekkubæjarskóla sé lokið.
 

Til hvers eru kjörnir bæjarfulltrúar?

Hér að ofan hef ég rakið ótrúlegt dæmi um yfirgang forseta bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar í garð tveggja kennara í Brekkubæjarskóla. Sömuleiðis hef ég rakið hvernig stjórnsýsla bæjarins sat hjá og lét sem þetta kæmi sér ekki við uns Gunnar Sigurðsson bæjarfulltrúi sýndi einn manna loks af sér þann manndóm að benda á þennan skandal; hann tekur fram að hann geti ekki tjáð sig um Hrönn vegna skyldleika en segir: „… sem bæjarfulltrúi á Akranesi skammast ég mín fyrir, ef satt er, að Bjarna Þór Bjarnasyni, sem er fyrrverandi Bæjarlistamaður Akraness, finnist sem hann hafi verið hrakinn úr starfi. Það eru ekki margir sem hafa gert jafn mikið fyrir samfélagið hér á Akranesi eins og hann.“
 
 

Ég hvet Skagamenn til að láta okkar kjörnu fulltrúa heyra álit sitt á þessu máli. Gleymum ekki að þetta fólk er kosið af okkur og er í okkar þjónustu. Það á hvorki að haga sér eins og  sjálfskipaðir einræðisherrar né standa þegjandi hjá, hokið af meðvirkni!
 
 

 2  Fundargerð bæjarstjórnar, fundur nr. 1136, 22. nóvember 2011.
 
 

 3 Ég las þessar klausur, sem ég hripaði hjá mér og reyndi að hafa nánast orðrétt eftir Guðmundi Páli, fyrir hann og spurði hvort rétt væri eftir haft, sem hann samþykkti, í símtali okkar 25. nóv. 2011. Ég tek fram að mér tókst ekki að fá skýrari svör en þetta við spurningunni um hvað Guðmundur Páll hefði sagt á þessum fundi.
 

 4 Hitt málið sem Gunnar Sigurðsson vísar í var afgreitt á þessum sama fundi bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar þannig, skv. fundargerð: „2.  1009154 – Stjórnsýslukæra – Ráðning í stöðu kennara
Bréf bæjarráðs dags. 11. nóvember 2011, þar sem lagt er til við bæjarstjórn að samþykkja samning um bætur v/stjórnsýslukæru um ráðningamál í Brekkubæjarskóla og fjárveitingu vísað til endurskoðunar fjárhagsáætlunar 2011.Bæjarstjórn samþykkir samninginn 9:0.“

Þá sjaldan þetta mál hefur borið á góma í fundargerðum bæjarins er það ævinlega kallað Stjórnsýslukæra. Hið rétta er að um er að ræða úrskurð Innanríkisráðuneytisins um að Arnbjörg Stefánsdóttir skólastjóri Brekkurbæjarskóla hefði brotið jafnræðisreglu stjórnsýsluréttar (almenna óskráða meginreglu stjórnsýsluréttar) í ráðningu tveggja annarra kennara í störf sem Kristín Frímannsdóttir sótti um. Sjálfri finnst mér talsverður munur á orðalaginu „kæra“ og „úrskurður“ um það sem almenningur kallar lögbrot en kann hugsanlega að vera notað eitthvert annað tækniheiti yfir í lögfræðimáli (brot á stjórnsýslulögum kannski). Og ég ætla rétt að vona að það sé ekki alvanalegt eða hvunndagslegt að Akraneskaupstaður sé fundinn sekur um lögbrot þótt bæjarstjórinn kjósi að tala um þennan úrskurð í hálfkæringi.

Kennurum og mögulega einhverjum íbúum Akraneskaupstaðar þætti kannski áhugavert að kynna sér málavexti í úrskurði Innanríkisráðuneytisins, sem raunar tók einungis lítinn hluta kærunnar til greina enda ómögulegt að sanna með óyggjandi hætti hið fjölmarga fleira sem kemur fram í þessu plaggi.

Úrskurður Innanríkisráðuneytisins er dagsettur 17. mars 2011. Hann var kynntur í fjölskylduráði Akraneskaupstaðar 5. apríl 2011: „6.  1009154 – Stjórnsýslukæra – Ráðning í stöðu kennara
 Fjölskylduráð hefur skoðað úrskurðinn og óskar eftir því að forstöðumenn kynni sér hann og taki tillit þeirra atriða sem þar eru sett fram“ og lagður fram í bæjarráði 7. apríl 2011: „2.  1009154 – Stjórnsýslukæra – Ráðning í stöðu kennara  Bréf innanríkisráðuneytisins dags. 17. mars 2011 þar sem niðurstaða í stjórnsýslumáli nr 56/2010, Kristín Frímannsdóttir gegn Akraneskaupstað, er kynnt. Ráðuneytið beinir þeim tilmælum að úrskurðurinn verði kynntur í bæjarstjórn Akraness. Lagt fram.“

Fundargerð fjölskylduráðs frá 5. apríl var lögð fram á bæjarstjórnarfundi 12. apríl 2011 en enginn bæjarfulltrúi tók til máls um þennan lið. Fundargerð bæjarráðs frá 7. apríl var lögð fram á sama bæjarstjórnarfundi en enginn bæjarfulltrúi tók til máls um þennan lið. Úrskurður Innanríkisráðuneytisins hefur aldrei verið tekinn til umræðu sem sérstakur liður á bæjarstjórnarfundi.

Líklega má segja að farið hafi verið að tilmælum Innanríkisráðuneytisins um að úrskurðurinn hafi verið kynntur í bæjarstjórn Akraness ef maður gefur sér að bæjarfulltrúar hafi lesið hann. Enginn þeirra sá ástæðu til að fara orðum um hann, hvorki í bæjarráði né bæjarstjórn. Fjölskylduráð bókar einungis að þeir þrír bæjarfulltrúar sem þar sitja hafi skoðað úrskurðinn og óski eftir að forstöðumenn [hvaða forstöðumenn?] kynni sér hann. Miðað við bókanir bæjarráðs og bæjarstjórnar (þ.e. algera þögn bæjarfulltrúa um málið) er alls óvíst að þeim tilmælum fjölskylduráðs hafi verið fylgt eftir.

Bæturnar sem bæjarstjórn samþykkti á fundinum 22. nóvember að greiða kennaranum sem brotið var á eru einfaldlega mismunurinn á  þeim launum sem hún hefði þegið hefði hún fengið kennarastöðuna með réttu og atvinnuleysisbótum sem hún þurfti að framfleyta sér á af því hún var snuðuð um starfið. Akraneskaupstaður hefur ekki beðið þennan kennara afsökunar, boðið henni annað starf eða brugðist við með neinum öðrum hætti en þessum.
 

 5 Árni Múli bæjarstjóri var ólíkt borubrattari í frétt Vísis 16. nóvember 2011, „Kennari fékk 1600 þúsund í bætur“ þar sem hann segir: „Við ákváðum að una þessari niðurstöðu, þó að sjálfu sér hafi verið lögfræðileg rök fyrir því að láta [á] þetta reyna fyrir dómstólum“. (Ég skrifa misskilning í fréttinni um hvaða ráðuneyti hafi úrskurðað á reikning fréttamannsins, varla getur hann verið kominn frá bæjarstjóranum.) Árni Múli Jónasson er menntaður lögfræðingur og hefur að auki meistarapróf í alþjóðlegum mannréttindalögum frá háskólanum í Lundi. Hann er því væntanlega fullfær um að meta bæði lögfræðileg rök og siðferðileg rök sem varða mannréttindi fólks.
 

 6  Á Akranesi búa um 6.600 manns og þar eru tveir grunnskólar. Samt er engin skólanefnd í bænum. Þess í stað fer þriggja manna fjölskylduráð með málefni sem skólanefndir sinna yfirleitt, auk þess að höndla félagsleg mál, barnaverndarmál o.fl. Bæjarstjórn kýs þessa þrjá fulltrúa og þeir eru jafnframt bæjarstjórnarfulltrúar. Að öðru leyti heyra málefni grunnskólans undir Fjölskyldustofu, þar sem vinnur á annan tug starfsmanna undir stjórn framkvæmdarstjóra. Enginn þeirra hefur réttindi til kennslu eða skólastjórnunar. Í sumar voru stofnaðir þrír starfshópar til aðstoðar fjölskylduráði og var einn þeirra starfshópur um skólamál (sem hélt sinn fyrsta fund í annarri viku nóvembermánaðar). Ekkert í erindisbréfi þess starfshóps tiltekur að hann eigi að sinna grunnskólastarfi í öðru en að athuga sérfræðiþjónustu og stoðþjónustu. Formaður starfshóps um skólamál er Ingibjörg Valdimarsdóttir bæjarfulltrúi Samfylkingarinnar sem er einmitt líka formaður fjölskylduráðs.
 

 7 Í símtali við Ingibjörgu Valdimarsdóttur þann 24. nóv. 2011 sagði hún ástæðuna fyrir skoðun sinni vera þá að í bréfinu væru nafngreindar tvær persónur aðrar en Bjarni Þór og Hrönn og það væri ekki sæmandi að bókaðar væru upplýsingar um þessar persónur og þeirra mál, sem væri trúnaðarmál, á bæjarstjórnarfundi. Ég man ekki eftir að hún hafi fært þau rök fyrir máli sínu á fundinum en það getur vel verið, ég hef ekki það gott minni að geta fullyrt neitt um slíkt þótt ég hafi hlustað á hana í útvarpinu. Rök Ingibjargar eru fráleit. Það að tveir menn séu nafngreindir í bréfi til bæjarstjórnar eru ekki gild rök fyrir að neita að taka bréfið fyrir í bæjarstjórn. Bréf til bæjarstjórnar eru bréf til bæjarstjórnar hvort sem sérnöfnin í þeim eru fleiri eða færri.
 

 8 Þessi túlkun á hinni dularfullu bókun í fundargerð bæjarstjórnar fær stuðning í bókun fundar bæjarráðs 15. september 2011 þar sem segir: „Aðkoma hans [Sveins Kristinssonar] að málinu var skv. samþykkt bæjarstjórnar Akraness frá 25. janúar 2011, 14. tl. merkt trúnaðarmál, en um málið var fjallað á lokuðum fundi að lokinni boðaðri dagskrá fundarins.“
 

 9 Ég spurði nokkrum sinnum hvort hann meinti ekki „efni“ fremur en „efnistök“ en uppskar einungis tiltal í þá veru að hann hefði 17 ára reynslu af stjórnsýslustörfum og starfmannastjórnun en ég enga. Til öryggis tvílas ég þessa skilgreiningu hans á stjórnsýsluerindi fyrir hann og spurði tvisvar hvort þetta væri örugglega rétt, hvað hann staðfesti tvisvar. Þessi tilvitnun og aðrar beinar tilvitnanir í Guðmund Pál Jónsson eru úr símtali okkar laust fyrir hádegi 25. nóv. 2011. Allt sem ég hef eftir Guðmundi Páli las ég fyrir hann í símann og hann staðfesti að rétt væri eftir haft.