Í leikskóla hefði hann verið þessi týpíski brjálæðingur og öll börnin grenjandi undan honum og hefði hann hugsanlega skilið eftir sig marga áverka. Skólagangan hófst þannig að hann drap einn bekkjarfélaga sinn í fótbolta í frímínútunum. Móður Egils fannst þetta ekki fyndið, eins og henni hafði fundist fyrir um 1000 árum, enda var öll fjölskyldan send í meðferð hjá sálfræðingi. Trúlegt þykir að Egill muni snemma hafa lent á unglingaheimili sökum notkunar á ýmsum öðrum vímuefnum en áfengi. Egill komst snemma í landsliðið í glímu og fór til Noregs að keppa í Norðurlandamótinu en var vísað frá keppni því hann féll á lyfjaprófi og mætti fullur á æfingar. Egill átti þá harma að hefna og lagði sigurvegarann í einelti til að ná af honum gullinu.
Vegna fégræðgi sinnar gerðist hann síðar stórkrimmi og ribbaldi. Á haustin fór Egill gjarna í pakkaferðir til Glasgow og í staðinn fyrir að versla eins og hinir Íslendingarnir þá ruplaði hann og rændi og tók allt sem hönd á festi.
Af skáldskap Egils er það að segja að hann orti söngtexta fyrir þungarokkssveitir og hlaut fyrir það mikla frægð.
Egill safnaði öllu auðæfum sínum í bankahólf í Sviss, gleypti leyninúmerið og sagði það engum. Eftir áralanga dópneyslu lést Egill á áttugasta aldursári, af of stórum skammti.
